Na een ontgoocheling tijdens het seizoen 2019-2020 – toen we onze eerste organisatie in Merksplas kolonie moesten afblazen door de voorjaarsstorm Ciara – raapten we alle moed bij mekaar en richtten we onze blikken op een topevent op 22 november. Het moest en zou een schot in de roos worden met veel publiek. Jammer genoeg doorprikte opnieuw een vrouwennaam onze roze ballon. Dit keer was het corona die beetje bij beetje ons deed inzien dat we een organisatie met veel publiek wel konden vergeten.
Leven in een periode van een pandemie is voor niemand evident. Een event organiseren tijdens een pandemie is dat al helemaal niet. Talloze vergaderingen gingen eraan vooraf waar we steeds moesten bijsturen. Van het plan opgesteld samen met de gemeente en de preventie-adviseur waar we echt in geloofden voor ene aantal duizend bezoekers en een VIP-gebeuren volgens de protocollen van de horeca kwam na de opstoot van het virus in de provincie Antwerpen in augustus al snel niks in huis. Enkel vips dan maar. Dat werd ook snel afgeketst na nieuwe maatregelen van de federale overheid. Vervolgens hoopten we op een organisatie met alle crossen van jeugd tot en met profs om uiteindelijk te eindigen met enkel de wedstrijden voor elite dames en elite heren toen de overheid in oktober alle amateursporten had verboden.
We vonden het vooral erg voor alle jonge renners die hun sport niet konden beoefenen. Maar de situatie is wat ze is en als organisatie konden we ons alleen maar neerleggen bij de problematiek die er heerst in ons land. Zorgverleners helpen om de toestand de baas te kunnen is nu eenmaal prioritair. We zijn achteraf gezien vooral blij dat we nog iets kunnen hebben organiseren en dat onze cross wordt uitgezonden zodat mensen kunnen zien welk potentieel wij hebben. En maar hopen dat we volgend jaar kunnen organiseren en plein public. En dat het een feest mag en kan worden, want daar hebben wij nood aan!
Leven in een periode van een pandemie is voor niemand evident. Een event organiseren tijdens een pandemie is dat al helemaal niet. Talloze vergaderingen gingen eraan vooraf waar we steeds moesten bijsturen. Van het plan opgesteld samen met de gemeente en de preventie-adviseur waar we echt in geloofden voor ene aantal duizend bezoekers en een VIP-gebeuren volgens de protocollen van de horeca kwam na de opstoot van het virus in de provincie Antwerpen in augustus al snel niks in huis. Enkel vips dan maar. Dat werd ook snel afgeketst na nieuwe maatregelen van de federale overheid. Vervolgens hoopten we op een organisatie met alle crossen van jeugd tot en met profs om uiteindelijk te eindigen met enkel de wedstrijden voor elite dames en elite heren toen de overheid in oktober alle amateursporten had verboden.
We vonden het vooral erg voor alle jonge renners die hun sport niet konden beoefenen. Maar de situatie is wat ze is en als organisatie konden we ons alleen maar neerleggen bij de problematiek die er heerst in ons land. Zorgverleners helpen om de toestand de baas te kunnen is nu eenmaal prioritair. We zijn achteraf gezien vooral blij dat we nog iets kunnen hebben organiseren en dat onze cross wordt uitgezonden zodat mensen kunnen zien welk potentieel wij hebben. En maar hopen dat we volgend jaar kunnen organiseren en plein public. En dat het een feest mag en kan worden, want daar hebben wij nood aan!