VZW De Hoogstraatse Spurters werd opgericht als supportersclub van de Hoogstrraatse renners Wim Lambrechts en Louis Leemans. We organiseerden sinds 1987 in Hoogstraten op verschillende locaties. Met de groei van onze internationale cross kwam steeds de behoefte om een nieuwe locatie te zoeken binnen Hoogstraten waar de accommodaties zich meer leenden naar het organiseren van een topveldrit op internationaal niveau waar veel publiek op afkomt en waar het VIP-gebeuren ook een niet onbelangrijke factor is. Na omzwervingen in De Kluis, De Mosten en de Blauwbossen dachten we op de terreinen van de Veiling definitief onze nieuwe stek gevonden te hebben. De internationale groei van de coöperatieve Veiling besliste ook daar anders over. De terreinen werden volgebouwd.
Merksplas sprong in de bres en bood aan om te organiseren op Merksplas kolonie. Dat aanbod konden we natuurlijk niet laten schieten. De kolonie biedt met zijn historisch kader en met zijn grote en groene ruimtes het ideaal decor om een topevent te organiseren. 9 februari 2020 moest de eerste maal zijn dat we aan Vlaanderen konden laten zien hoe uniek Merksplas kolonie wel niet is. Onze eerste cross organiseren in die omgeving moest de start worden van een unieke reeks. Alle vrijwilligers werkten zich de handen uit de mouwen om er een topeditie van te maken. We hoorden meermaals dat de cross in Merksplas echt aan het leven was. Een topeditie stond ons te wachten.
De dagen voor de bewuste 9e februari zagen we onheilspellende weerberichten. Een heuse storm zou aan land komen en veel schade aan zou gaan richten. De hevigheid van de doortocht werd gelukkig voorspeld later op de avond. Toch was het nagelbijten tot het laatste moment. De laatste wedstrijden werden met een halfuur vervroegd om zo wat meer speelruimte te krijgen. De nieuwelingen startten hun wedstrijd, maar slechts voor één ronde. Van hogerhand werd beslist om onze eerste cross op Merksplas kolonie te annuleren. Wat waren wij als organisatie ontgoocheld. Onze voorzitter liet zijn ontgoocheling ook heel erg blijken, maar gedane zaken nemen geen keer. De beslissing was gevallen. Een heel spijtige zaak, maar veiligheid primeerde.
Het eerste moment ben je als organisatie vooral ontgoocheld over het feit dat je niet kan organiseren terwijl al die vrijwilligers zoveel tijd en energie in de voorbereidingen hadden gestopt. Achteraf komt dan de echte mokerslag. Financieel moest alles afgehandeld worden. Dat was niet evident, maar na enkele zware weken, werd er gelukkig toch opnieuw vooruit gekeken. ‘We gaan organiseren opnieuw en het moet top worden’, klonk het binnen het bestuur in koor. Maar toen kwam Corona om de hoek kijken. De helpers die we jaarlijks bedanken voor hun kosteloze inzet tijdens een helpersfeest konden daar zelfs niet op rekenen. Wat een zonde allemaal! En de cross van het seizoen erop in november? Die zou achter gesloten deuren doorgaan.